DÜZCE’DE VE İLÇELERİNDE İLAHİ GRUBU & SEMAZEN EKİBİ 0532 621 31 93 – (AKÇAKOCA, CUMAYERİ, ÇİLİMLİ, GÖLYAKA, GÜMÜŞOVA, KAYNAŞLI, YIĞILCA)
www.gruphukumran.com – www.bizorganizasyon.com
Mustafa Olcay:
0532 621 31 93 (Turkcell)
0555 228 62 39 (AVEA)
0542 480 25 50 (Vodafone)
VİDEOLARIMIZI İZLEMEDEN KARAR VERMEYİN…
İSLAM BİLGİNLERİ
AHMED ZİYAEDDİN GÜMÜŞHANEVİ
1813 tarihinde Gümüşhane’de doğdu. 10 yaşında Trabzon’a gelerek alimlerden ders almaya başladı. Ağabeyinin askere gitmesi sebebiyle bir süre babası ile birlikte ticaretle uğraştı. Ailesinin muhalefetine rağmen 1831 yılında İstanbul’a yerleşerek tahsiline orada devam etti. Devrin birçok ileri geleni onun sohbetlerinden etkilenerek yaşantısını değiştirdi. Bu ileri gelenler arasında Sultan II. Abdulhamid Han da vardı.
Ömrünün 28 senesini kitap çalışmalarına ayıran Gümüşhanevi, 16 yıl bizzat tebliğ faaliyetinde bulunmuştur. Sayıları bir milyonu aşan talebelerinin atıl duran servetlerini bir araya getirerek ortak bir “yardımlaşma ve yatırım fonu”kurdurmuştur. Bu yatırımlar sayesinde bir matbaa, yayınevi, içinde 18.000 kitabın bulunduğu 4 ayrı kütüphane ve çeşitli vakıflar kurdurmuştur.
Sünnet-i Seniyye’ye büyük önem verdiği bilinen Gümüşhanevi Hazretleri sürekli olarak talebelerine hadis konusunda dersler vermiştir.
Gümüşhanevi Hazretleri döneminin en önde gelen İslam alimi olarak kabul görmüştür. Ülke çapında kütüphaneler kurdurarak ve eğitim faaliyetine bizzat kendisi katılarak müslümanların ilerleyebilmesi için elinden gelen bütün gayreti göstermiştir. 93 harbi olarak bilinen 1877-78 Osmanlı-Rus savaşında cephede savaşmış ve askerimize moral desteği vermiştir.
1880 yılında Mısır seyahati dönüşünde Gümüşhanevi dergahını Halifesi Hasan Hilmi Efendi’ye bırakarak sadece cuma sohbetlerinde bulunmuştur. 13 Mayıs 1893 yılında yaz aylarını çadır kurarak geçirdiği Beykoz’daki Yuşa tepesinde vefat etmiştir.
Hoca Efendi’nin eserlerinden bazıları:
Cami’ul Usul, Tasavvuf, özellikle Nakşibendi tarikatının inceliklerinin anlatıldığı bir kitaptır. İçerisinde Ehl-i Sünnet’e uygun bütün tasavvuf akımlarının itibar ettiği kitaplardan derlemeler bulunmaktadır.
Ruhu’l-arifin, Tasavvuf içerisindeki makamlar anlatılmıştır.
Mecmu’atü’l-ahzab, Tasavvuf ehl-i’nin günlük ibadetlerinin anlatıldığı bir kitaptır.
Kitabü’l-arifin fi esrar-ı esmai’l-erbain, bu kitapta dua konusu anlatılmıştır.
Mektup, Tarikata girmeden evvel geçirilen on devrenin anlatıldığı makamlar bu kitapta açıklanmıştır.
Gümüşhanevi Hazretleri’ne göre sapkın mezhepler;
1) Kaderiye mezhebi; Bunlara göre şer Allah’ın takdiri değildir ve herkes yaptığının failidir,
2) Keysaniye mezhebi; Allah hakkında pişmanlık ve yanılma caizdir derler.
3) Rafiziler; ölüler tekrar dünyaya dönerler. Ruhlar bir cesetten diğerine geçmek suretiyle ebedileşir. Allah’ın ruhu 12 imama girer derler. 12 imamın ilah olduğunu iddia ederler. Cebrail vahyi Hz. Ali’ye getireceğine yanlışlıkla Hz. Muhammed’e getirmiştir, derler.
4) Hariciler; Hz. Osman, Hz. Ali, Hz. Zübeyr, Hz. Ayşe ve kendilerinin dışında tüm Müslümanları kafir ilan etmişlerdir.
5) Yezidiler; Acem diyarından gelecek olan bir peygamberin, Hz. Muhammed’in ümmetini ortadan kaldıracağını beklerler
6) Neccariye mezhebi; Allah’ın sıfatlarının bazılarını inkar ederler. Kuran konusunda sapkın görüşleri vardır.
7) Şeytaniyye mezhebi; Allah sadece murad ve tadir ettiği zaman bilir.
8) Mutezile içerisinden bir grup; Allah hakkında iftiralar düzerler.
9) Cebriye mezhebi; kulun kudreti, kazanması ve tesiri yoktur. Kul sadece cansız bir varlık gibidir.
10) Mürci’e mezhebi; Mümin ve kafirleri Allah’a bırakırız. Mümin cennetlik kafir cehennemlik diyemeyiz. Bunlardan bazıları da iyi amellerimiz makbul kılınmış, kötü amellerimiz ise affedilmiştir. Ameller farz değil fazilettir. Yapanlar için iyidir, yapmayanlar için bir sorumluluk yoktur.
11) Rafıziler; Hz. Ömer ve Hz. Ebu Bekir’e küfreder ve lanetlerler.
12) Mücessime mezhebi; Allah’ın hususi mekanı vardır, o da arştır derler.
Bediüzzaman Said Nursi
1873 Yılında Bitlis’in Hizan kasabasının Nurs köyünde dünyaya gelir. 9 yaşında dini eğitime başlamasına rağmen mizacı sebebiyle medrese eğitimine alışamayarak ayrılır. 12 yaşında Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)’in rüyasında ona bazı tavsiyelerde bulunması üzerine tahsil hayatına devam eder. 21 yaşında Doğu illerinde adını duyurur ve kendisi Bediüzzaman (çağın güzelliği) olarak anılır. Hayatındaki en büyük ideallerinden birisi Van’da açılmasını istediği Medresetü’z Zehra Üniversitesi’ydi. 1907 yılında İstanbul’a gelerek Sultan II. Abdulhamid’e projesini anlatır fakat kendisini ikna edemez. Bunun üzerine Fatih’teki şekerci Han’da bir oda tutarak buraya yerleşir.
31 Mart olayları ile bağlantısı olmadığı halde olaylar sırasında tutuklanır ve mahkemede beraat eder. 31 Mart olaylarından sonra İstanbul’dan ayrılarak, Van, Tiflis, Şam, Beyrut ve İzmir’de çalışmalarına devam eder.
Birinci Dünya Savaşı’nın başlaması ile birlikte Teşkilat-ı Mahsusa’da görev alır. 1916 yılında milis komutanı olarak Pasinler’de savaşır ve esir düşer. Bolşevik Devrimi sırasındaki kargaşa döneminden istifade ederek kaçar ve büyük zorluklarla İstanbul’a gelmeyi başarır.
Said Nursi’nin hayatı, aslında kendisine destek vermediği Şeyh Said isyanı ile değişti. Said Nursi isyana niçin destek vermediğini şöyle anlatıyor:
“Türk milleti asırlardan beri İslam’ın bayraktarlığını yapmıştır. Çok veliler ve şehidler yetiştirmiştir. Böyle bir milletin torunlarına kılıç çekilmez. Biz müslümanız, onlarla kardeşiz, kardeşi kardeşle çarpıştırmayınız. Bu şer’an caiz değildir. Kılıç harici düşmana çekilir, dahilde kılıç kullanılmaz. Bu zamanda yegane kurtuluş çaremiz, Kuran ve iman hakikatleriyle tenvir (nurlanma) ve irşad etmektir. En büyük düşmanımız olan cehli izale etmektir. Teşebbüsünüzden vazgeçiniz, zira akim kalır. Birkaç cani yüzünden binlerce masum erkek ve kadın telef olabilir.”
Herşeye rağmen yörenin birçok önde geleni ile birlikte Bediüzzaman hakkında da soruşturma açılarak İstanbul’a getirildi. Oradan Eğridir ilçesinin Barla köyüne sürgün edildi. Bu köyde Kuran’ı tefsir ettiği Risale-i Nur Külliyatı’nın dörtte üçünü kaleme aldı.
Talebelerinin sayısının artmasıyla birlikte Eskişehir’e gönderilerek Bediüzzaman’ın yargılanmasına orada devam edildi. Burada 11 ay hapse mahkum oldu. Üzerindeki baskılar da artmaya başladı. 1934 yılında Barla’dan Isparta’ya nakledildi. Oradan 120 arkadaşıyla cezasını tamamladıktan sonra Kastamonu’ya sürgün edildi.
1943 yılında yeniden tutuklanarak Ankara’ya gönderildi. Ardından Isparta ve Denizli’de hakkında soruşturmalar açıldı. 126 arkadaşıyla birlikte dokuz ay tutuklu kaldıktan sonra soruşturmaların hepsinden beraat etti. Hakkındaki beraat kararlarına rağmen baskılar bir türlü bitmedi. Afyon’da sonuçlanan 20 aylık mahkumiyet kararı üst mahkeme tarafından bozuldu.
1951 yılında bir dergide yayınlanan yazısı üzerine hakkında dava açılınca 27 sene uzak kaldığı İstanbul’a gelme imkanı buldu. Bediüzzaman bu mahkemeden de beraat etti.
1956 yılında Risale-i Nur külliyatında suç unsuru bulunamadığı için külliyatın yayınlanmasına izin verildi. Ömrünün son günlerinde bütün yurdu dolaşan Bediüzzaman Said Nursi, İstanbul’dan Urfa’ya yaptığı uzun yolculuktan sonra 1960 yılında vefat etti. 27 Mayıs Darbesi’nin hemen ardından cenazesi Urfa’dan alınarak uçakla Isparta’ya getirilerek bilinmeyen bir yere defnedildi.
Eserleri:
– Sözler
– Mektubat
– Lem’alar
– Şualar
– Mesnevi-i Nuriye
– Asa-yı Musa
– Kastamonu Lahikası
– Barla Lahikası
– Emirdağ Lahikası
– İşaretü’l İcaz
– Sikke-i Tasdik-i Gaybi
– Hutbe-i Şamiye
– Münazarat
– İki Mekteb-i Musibetin şehadetnamesi
Eserlerinden bazı alıntılar:
“Sünnet-i Seniyye’ye tabi olmak mutlaka çok kıymetlidir. Özellikle bid’atların çoğaldığı zamanda sünnete tabi olmak çok kıymetlidir. Özellikle ümmetin fesadı zamanında Sünnet-i Seniyye’nin adabına uymak mühim bir takvayı ve kuvvetli bir imanı oluşturuyor.” (Lemalar, s.48)
“Sünnetleri sanki gökten sarkan ve uzanan ipler gibi gördüm ki onlara yapışan yükselir ve saadete kavuşur. Muhalefet edip de akla dayananlar ise, uzun bir minare ile göğe çıkmak ahmaklığında bulunan firavun gibi bir firavun olur.” (Mesnevi-i Nuriye, s. 72)
“Yaratıcımız bize en büyük öğretmen ve en mükemmel üstad ve şaşırmaz ve şaşırtmaz en doğru rehber olarak Hz. Muhammed’i tayin etmiştir. Ve son elçi olarak göndermiştir.” (Asa-yı Musa, s. 34)
“Hz. Muhammed’in özelliği, İslam aleminin büyük ağacının kaynağı, çekirdeği, hayatı, medarıdır.” (Lemalar, s.311)
“Velayet yolları içinde en güzeli, en doğru yolu, en parlağı, en zengini, Sünnet-i Senniye’ye tabi olmaktır.” (Mektubat, s.495)
İslam dini için dışarıdan gelen zararlı akımlar ne kadar tehlikeli ise kendi bünyesinden gelen sapkın ve zararlı akımlar o derece tehlikelidir. Bediüzzaman Said Nursi işte bu içeriden gelen tehlikelere şöyle işaret etmiştir:
“Bana ızdırap veren, yalnız İslam’ın maruz kaldığı tehlikelerdir. Eskiden tehlikeler hariçten gelirdi; onun için mukavemet kolaydı. Şimdi tehlikeler içeriden geliyor. Kurt gövdenin içine girdi. Şimdi mukavemet güçleşti. Korkarım cemiyetin bünyesi buna dayanmaz; çünkü düşmanı sezmez. Can damarını koparan, kanını içen en büyük hasmını dost zanneder. Cemiyetin basiret gözü körleşirse, iman kalesi tehlikededir. İşte benim ızdırabım, yegane ızdırabım budur. Yoksa şahsımın maruz kaldığı zahmet ve meşakkatleri düşünmeye bile vaktim yoktur. Keşke bundan bin kat meşakkate maruz kalsam da, iman kalesinin istikbali selamette olsa…”
(Bütün alıntılar sadeleştirilerek verilmiştir)